تاریکی مطلق🖤🙃

رسما دوباره خسته شدم..از خودم از نوشتن..وقتایی که بغض میشم توی خودم راحت ترم انگاری...بازم پایان..

ده برابر تمام تغییراتی که شیش سال اخیر کردم...رو توی یک ماه احساس کردم.. سنگ شدم... چقدر راحت میتونم بگذرم از همه چی..دیگه خودمم نمیدونم چی اومد به سرت ماجده!..(:

با دستای خودم دارم گند میزنم به آیندم..این روزا سردم..خنثی ام..هیچ چیزی انگاری دیگه مهم نیست...حرف زدن دیگه ارزشش رو از دست داده و غذا‌ها هم مزشونو از دست دادن... دیگه هدفی ندارم..و خستم از اینهمه بی هدفی و تلف کردن اکسیژن...